กลิ่นเกสรตอนใกล้รุ่ง

เสียงเท้าค่อยๆย่องขึ้นบันไดไม้เก่าๆ  จากชั้นล่างของร้านเสริมสวย ในตลาดย่านเมืองจันทบุรี หญิงสาวอายุราว 25 ปี ค่อยๆเปิดประตูห้องเช่าเล็กๆที่อยู่ชั้นที่สองอย่างเงียบที่สุด      ภาพที่เธอเห็นแทบทำให้เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  เด็กหญิงตัวผอมบาง อายุ 4 ขวบ นั่งอยู่บนฟูกเก่าๆที่ปูอยู่มุมห้อง  หันหน้าไปมาเหมือนมองหาใครบางคนที่เธอรักอยู่ท่ามกลางแสงไฟนีออนตามลำพัง  “ กลิ่น”  คือชื่อของเด็กน้อย  กลิ่นรู้สึกกลัวจับใจ แต่คำแม่สอนไว้ว่า ให้อดทน เดี๋ยวแม่ก็กลับมา และจะซื้อขนมที่เธอชอบมาฝาก ทำให้เธอกลั้นความกลัวเอาไว้ ใช้แสงไฟเป็นเพื่อน  “ วิภา” ผู้เป็นแม่วัยสาว ต้องใช้มือปิดปากและรีบก้าวท้าวลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพ้นประตูร้านเสริมสวยออกไป เธอก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร หน้าตาที่ถูกแต่งไว้อย่างสวยงามเมื่อตอนหัวค่ำ เปียกปอนไปด้วยน้ำตา วิภา จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เพราะเธอต้องออกไปทำงานกลางคืน ต้องเต้นรำกับผู้ชาย ต้องกินเหล้า สูบบุหรี่ และสนใจแขกที่มาซื้อชั่วโมงของเธอ ภาพเหล่านี้ เธอไม่อยากให้ลูกสาวสุดที่รักของเธอเห็น  นี่เป็นคืนแรกที่เธอต้องปล่อยลูกไว้ตามลำพัง หลังจากที่เธอตัดสินใจพาลูกของเธอหนีมาจากสามีที่ติดการพนัน และติดยา เธอต้องยอมให้ลูกชายไว้กับแม่ของสามี เพราะเขายังอายุ 2 ขวบ และตามกฎหมายที่กำหนดให้แบ่งลูกกัน  หลังจากแยกทาง  สาเหตุที่เธอเลือกลูกสาว เพราะครอบครัวของสามีเป็นคนจีน ย่อมต้องการหลานชาย และ หลานสาวคนนี้ยังไม่เป็นที่ยอมรับว่าเป็นหลานของเขา ถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกติดท้องจากชายอื่น เนื่องจากอาชีพที่เธอทำมาตั้งแต่วัยแรกรุ่น 

วิภารักลูกทั้งสองคนมาก ลูกคือจิตใจของเธอ การที่เธอต้องเลือกเก็บไว้ได้แค่คนเดียว ทำให้เธอทุกข์ทรมานใจเหลือเกิน  เธอตั้งใจไว้ว่าไม่ว่าเธอจะต้องโสมม แค่ไหน  สักวันหนึ่งเธอจะต้องได้เลี้ยงลูกทั้งสองคน และต้องเลี้ยงให้ได้ดี  ไม่ต้องมาทรมานทั้งใจและกายเหมือนแม่

            กลิ่น  ค่อยๆ เอาตุ๊กตาตัวโปรด มากอดไว้  อีกนานไหมนะกว่าแม่จะกลับ คืนนี้เป็นคืนแรก ที่เธอต้องอยู่คนเดียว  ห้องว่างๆ ไม่มีทีวี วิทยุ หรือของเล่นอะไรเลยนอกจากตุ๊กตา ที่เธอหยิบติดมือมาได้ตอนที่แม่อุ้มเธอออกจากบ้านที่สิงห์บุรี  ความทรงจำเธอมีไม่มากนัก และไม่ค่อยเข้าใจว่า ทำไมเธอต้องมาอยู่ที่นี่ตอนนี้ เธอรู้อย่างเดียวว่า เธอจะรอแม่กลับจากที่ทำงาน พร้อมขนม ที่แม่สัญญาไว้  เสียงห้องข้างๆ ทะเลาะกันดังลั่นไปหมด ทำไมผู้ใหญ่ ต้องคุยกันดังอย่างนี้นะ  เธอคิดในใจ และก็นั่งเอาหลังพิงฝาผนังด้านตรงข้ามกับห้องที่ส่งเสียงดัง  สองมือกอดตุ๊กตา   นั่งฟังเขาทะเลาะกัน แต่ก็ฟังไม่ได้ศัพท์ จนเธอเผลอหลับไป

            “ กลิ่น….กลิ่น…. ตื่นเถอะลูก แม่กลับมาแล้ว แม่มีขนมมาฝาก”  วิภาปลุกลูกสาวให้ตื่น หลังจากที่เธอกลับจากบาร์ ประมาณ ตี 3

กลิ่นค่อยๆลุกขึ้น ขยี้ตา  พอลืมตาก็เห็นแม่ เธอดีใจมาก ลุกขึ้นมากอดแม่ พร้อมทวงขนมของเธอ  กลิ่นนั่งบนตักของแม่สุดที่รัก และกินขนม อย่างมีความสุข  เธอคิดในใจว่าเธออยากให้แม่อยู่กับเธออย่างนี้ตลอดไป  แต่เวลาที่แม่ต้องไปทำงาน เธอจะต้องอดทนรอ รอเวลาที่แม่จะกลับมา ………